علیرضا بهرامی، شاعر و از روزنامه‌نگاران شناخته‌شده‌ عرصه‌ی فرهنگ و هنر است. او که سال‌ها دبیری جایزه کتاب سال شعر (به انتخاب خبرنگاران) را برعهده داشته، خودش نیز برگزیده جایزه‌ها و جشنواره‌های مختلف و یکی از مجموعه شعرهایش، نامزد کتاب سال شعر ایران بوده است. شعرها و مجموعه‌هایی از بهرامی به زبان‌های انگلیسی، عربی، ارمنی، کره‌ای و اوکراینی ترجمه و منتشر شده است. سال گذشته رسانه‌ها اعلام کردند که ترجمه‌ عربی گزیده شعرهای او در نمایشگاه کتاب قاهره (انتشارات مصری الف لیله) با استقبال همراه شده است.
از مجموعه شعرهای علیرضا بهرامی است: «تا آخر دنیا برایت می‌نویسم»، «وقتی‌که برف می‌بارد»، «غم صدای تو یعنی»، «اصلا مهم که نیست»، «اقیانوس آرام»، «پروانه‌ای سرگردان در شهر»، «سوت زدن به زبان مادری»، «لندن -1939».
درباره‌ی این شاعر معاصر گفته‌اند؛
جواد مجابی:
خواندن شعرهای علیرضا بهرامی، آدم را ترغیب می‌کند که مدتی درباره‌ی عشق و شعر عاشقانه‌ صحبت کند.

رسول یونان:
شعرهای بهرامی را که می‌خوانیم، پی می‌بریم با شعر طرفیم. گاهی شعرها آنقدر خوش‌ساخت و روان هستند ‌و ما را آن‌قدر با احساسات و رؤياها درگير مي‌كنند كه يادمان مي‌رود شعر مي‌خوانيم.

اکیر اکسیر:
بهرامی به اتکای تجربه‌ي خبرنگاری خود، با جابه‌جایی زمان و مکان سوژه‌هایش توانسته شعرهایش را به سلامت به دست مخاطب برساند. او جایی در بلندی اتراق خواهد کرد.

محمود معتقدی:
علیرضا بهرامی، روزنامه‏نگاری که از اهالی قلم است، با قدم‏هایی استوار و با اعتماد به نفس خوبی در عرصه‌ی شعر امروز گام برداشته است.

فرهاد عابدینی:
آن‌چه در شعرهای آقای بهرامی مهم است، سادگی، صداقت و صمیمیت شعرهاست؛ شعرهایی که جوششی هستند و این در شعر امروز مسأله‌ی مهمی است.